فارسى
سورة مطففين - عدد الآيات 36
وَيْلٌۭ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿١﴾
ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكْتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾
آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿٣﴾
امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند!
أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿٤﴾
آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند،
يَوْمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٦﴾
روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلْفُجَّارِ لَفِى سِجِّينٍۢ ﴿٧﴾
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجّین» است!
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا سِجِّينٌۭ ﴿٨﴾
تو چه می‌دانی «سجّین» چیست؟
كِتَٰبٌۭ مَّرْقُومٌۭ ﴿٩﴾
نامه‌ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی!
وَيْلٌۭ يَوْمَئِذٍۢ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٠﴾
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان!
ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ ٱلدِّينِ ﴿١١﴾
همانها که روز جزا را انکار می‌کنند.
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾
تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٣﴾
(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!»
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾
چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است!
كَلَّآ إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍۢ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿١٥﴾
چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُواْ ٱلْجَحِيمِ ﴿١٦﴾
سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند!
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِى كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ﴿١٧﴾
بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!»
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلْأَبْرَارِ لَفِى عِلِّيِّينَ ﴿١٨﴾
چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است!
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿١٩﴾
و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست!
كِتَٰبٌۭ مَّرْقُومٌۭ ﴿٢٠﴾
نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی،
يَشْهَدُهُ ٱلْمُقَرَّبُونَ ﴿٢١﴾
إِنَّ ٱلْأَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ ﴿٢٢﴾
مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند:
عَلَى ٱلْأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ﴿٢٣﴾
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند!
تَعْرِفُ فِى وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ ٱلنَّعِيمِ ﴿٢٤﴾
در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی!
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍۢ مَّخْتُومٍ ﴿٢٥﴾
آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند!
خِتَٰمُهُۥ مِسْكٌۭ ۚ وَفِى ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ ٱلْمُتَنَٰفِسُونَ ﴿٢٦﴾
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند!
وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسْنِيمٍ ﴿٢٧﴾
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است،
عَيْنًۭا يَشْرَبُ بِهَا ٱلْمُقَرَّبُونَ ﴿٢٨﴾
همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند.
إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجْرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضْحَكُونَ ﴿٢٩﴾
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند،
وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾
و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند،
وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهْلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿٣١﴾
و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند،
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ﴿٣٢﴾
و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!»
وَمَآ أُرْسِلُواْ عَلَيْهِمْ حَٰفِظِينَ ﴿٣٣﴾
در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان] نبودند!
فَٱلْيَوْمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿٣٤﴾
ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند،
عَلَى ٱلْأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ﴿٣٥﴾
در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند!
هَلْ ثُوِّبَ ٱلْكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!