سورة غاشيه

فارسى

سورة غاشيه - عدد الآيات 26

هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلْغَٰشِيَةِ ﴿١﴾

آیا داستان غاشیه [= روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را می‌پوشاند] به تو رسیده است؟!

وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ ﴿٢﴾

چهره‌هایی در آن روز خاشع و ذلّت‌بارند،

عَامِلَةٌۭ نَّاصِبَةٌۭ ﴿٣﴾

آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‌اند (و نتیجه‌ای عایدشان نشده است)،

تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةًۭ ﴿٤﴾

و در آتش سوزان وارد می‌گردند؛

تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ ءَانِيَةٍۢ ﴿٥﴾

از چشمه‌ای بسیار داغ به آنان می‌نوشانند؛

لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍۢ ﴿٦﴾

غذائی جز از ضَریع [= خار خشک تلخ و بدبو] ندارند؛

لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِى مِن جُوعٍۢ ﴿٧﴾

غذایی که نه آنها را فربه می‌کند و نه از گرسنگی می‌رهاند!

وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ نَّاعِمَةٌۭ ﴿٨﴾

چهره‌هایی در آن روز شاداب و باطراوتند،

لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌۭ ﴿٩﴾

و از سعی و تلاش خود خشنودند،

فِى جَنَّةٍ عَالِيَةٍۢ ﴿١٠﴾

در بهشتی عالی جای دارند،

لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةًۭ ﴿١١﴾

که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‌ای نمی‌شنوند!

فِيهَا عَيْنٌۭ جَارِيَةٌۭ ﴿١٢﴾

در آن چشمه‌ای جاری است،

فِيهَا سُرُرٌۭ مَّرْفُوعَةٌۭ ﴿١٣﴾

در آن تختهای زیبای بلندی است،

وَأَكْوَابٌۭ مَّوْضُوعَةٌۭ ﴿١٤﴾

و قدحهایی (که در کنار این چشمه) نهاده،

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌۭ ﴿١٥﴾

و بالشها و پشتیهای صف‌داده شده،

وَزَرَابِىُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿١٦﴾

و فرشهای فاخر گسترده!

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾

آیا آنان به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده است؟!

وَإِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾

و به آسمان نگاه نمی‌کنند که چگونه برافراشته شده؟!

وَإِلَى ٱلْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾

و به کوه‌ها که چگونه در جای خود نصب گردیده!

وَإِلَى ٱلْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿٢٠﴾

و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟!

فَذَكِّرْ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٌۭ ﴿٢١﴾

پس تذکّر ده که تو فقط تذکّر دهنده‌ای!

لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿٢٢﴾

تو سلطه‌گر بر آنان نیستی که (بر ایمان) مجبورشان کنی،

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿٢٣﴾

مگر کسی که پشت کند و کافر شود،

فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَكْبَرَ ﴿٢٤﴾

که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات می‌کند!

إِنَّ إِلَيْنَآ إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾

به یقین بازگشت (همه) آنان به سوی ماست،

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿٢٦﴾

و مسلّماً حسابشان (نیز) با ماست!