اختر سوره اختر سوره 1 فاتحه [7] 2 بقره [286] 3 آل عمران [200] 4 نساء [176] 5 مائده [120] 6 انعام [165] 7 اعراف [206] 8 انفال [75] 9 توبه [129] 10 يونس [109] 11 هود [123] 12 يوسف [111] 13 رعد [43] 14 ابراهيم [52] 15 حجر [99] 16 نحل [128] 17 اسراء [111] 18 كهف [110] 19 مريم [98] 20 طه [135] 21 انبياء [112] 22 حج [78] 23 مؤمنون [118] 24 نور [64] 25 فرقان [77] 26 شعراء [227] 27 نمل [93] 28 قصص [88] 29 عنكبوت [69] 30 روم [60] 31 لقمان [34] 32 سجده [30] 33 احزاب [73] 34 سبأ [54] 35 فاطر [45] 36 يس [83] 37 صافات [182] 38 ص [88] 39 زمر [75] 40 غافر [85] 41 فصلت [54] 42 شورى [53] 43 زخرف [89] 44 دخان [59] 45 جاثيه [37] 46 احقاف [35] 47 محمد [38] 48 فتح [29] 49 حجرات [18] 50 ق [45] 51 ذاريات [60] 52 طور [49] 53 نجم [62] 54 قمر [55] 55 رحمن [78] 56 واقعه [96] 57 حديد [29] 58 مجادله [22] 59 حشر [24] 60 ممتحنه [13] 61 صف [14] 62 جمعه [11] 63 منافقون [11] 64 تغابن [18] 65 طلاق [12] 66 تحريم [12] 67 ملك [30] 68 قلم [52] 69 حاقه [52] 70 معارج [44] 71 نوح [28] 72 جن [28] 73 مزمل [20] 74 مدثر [56] 75 قيامه [40] 76 انسان [31] 77 مرسلات [50] 78 نبأ [40] 79 نازعات [46] 80 عبس [42] 81 تكوير [29] 82 انفطار [19] 83 مطففين [36] 84 انشقاق [25] 85 بروج [22] 86 طارق [17] 87 اعلى [19] 88 غاشيه [26] 89 فجر [30] 90 بلد [20] 91 شمس [15] 92 ليل [21] 93 ضحى [11] 94 شرح [8] 95 تين [8] 96 علق [19] 97 قدر [5] 98 بينه [8] 99 زلزله [8] 100 عاديات [11] 101 قارعه [11] 102 تكاثر [8] 103 عصر [3] 104 همزه [9] 105 فيل [5] 106 قريش [4] 107 ماعون [7] 108 كوثر [3] 109 كافرون [6] 110 نصر [3] 111 مسد [5] 112 اخلاص [4] 113 فلق [5] 114 ناس [6]
اختر اللغة اختر اللغة العربية English English - Yusuf Ali English - Transliteration Français Nederlands Türkçe Melayu Indonesia 中文 日本語 Italiano 한국어 മലയാളം Português Español اردو বাংলা தமிழ் České Deutsch فارسى Română Русский Svenska Shqip Azəri Bosanski Български Hausa كوردی Norwegian Polski soomaali Swahili Тоҷикӣ Татарча ไทย ئۇيغۇرچە Ўзбек ދިވެހި Sindhi
فارسى سورة شمس - عدد الآيات 15
وَٱلشَّمْسِ وَضُحَىٰهَا ﴿١﴾
به خورشید و گسترش نور آن سوگند،
وَٱلْقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا ﴿٢﴾
و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا ﴿٣﴾
و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،
وَٱلَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰهَا ﴿٤﴾
و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا ﴿٥﴾
و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،
وَٱلْأَرْضِ وَمَا طَحَىٰهَا ﴿٦﴾
و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،
وَنَفْسٍۢ وَمَا سَوَّىٰهَا ﴿٧﴾
و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَىٰهَا ﴿٨﴾
سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّىٰهَا ﴿٩﴾
که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا ﴿١٠﴾
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَىٰهَآ ﴿١١﴾
قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند،
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشْقَىٰهَا ﴿١٢﴾
آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست،
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقْيَٰهَا ﴿١٣﴾
و فرستاده الهی [= صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!»
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمْ فَسَوَّىٰهَا ﴿١٤﴾
ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد!
وَلَا يَخَافُ عُقْبَٰهَا ﴿١٥﴾
و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران] بیم ندارد!