ٱقْتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلْقَمَرُ ﴿١﴾
رۆژی قیامهت نزیک بۆتهوه و مانگیش لهت بوو، (ههندێ ڕوایات ههیه کهئاماژهدهکات بۆئهوهی که: خوانهناسان داوای موعجیزهیان لهپێغهمبهر کردبێت ئهویش پهنجهی موبارهکی ڕووهو مانگ بزواندو بهویستی خوا لهت بوو) بهڵام ههندێک لهموفهسرین دهڵێن: ئهم ڕووداوهلهسهرهتای بهرپابونی قیامهتدا پێش دێت
وَإِن يَرَوْاْ ءَايَةًۭ يُعْرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحْرٌۭ مُّسْتَمِرٌّۭ ﴿٢﴾
خۆ ئهگهر ئهوانهههر موعجیزه و بهڵگهیهک ببینن پشت ههڵدهکهن و دهڵێن: ئهمهجادوویهکی بهردهوامه
وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهْوَآءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍۢ مُّسْتَقِرٌّۭ ﴿٣﴾
حهقیقهت و ڕاستی بهدرۆدهزانن و شوێنی ئارهزووهکانیان کهوتوون، لهکاتێکدا ههموو شت تهواو دهبێت و، ههموو کارێک کۆتایی دێت و دنیا تهواو دهبێت و بهبهرپابوونی قیامهت لهنگهر دهگرێت
وَلَقَدْ جَآءَهُم مِّنَ ٱلْأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾
بێگومان ئهوهندهههواڵی تیاچوونی ستهمکارانیان پێگهیشتووه تا داچڵهکێن (تێفکرن و لهچهوتی دهست ههڵگرن)
حِكْمَةٌۢ بَٰلِغَةٌۭ ۖ فَمَا تُغْنِ ٱلنُّذُرُ ﴿٥﴾
ئهو بهسهرهاتانهحیکمهت و پهند و ئامۆژگاری زۆری تێدایه، بهڵام بۆ ئهوانه بێدارکردنهوه بێ سووده
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَىْءٍۢ نُّكُرٍ ﴿٦﴾
گوێ مهدهبهناپوختی ئهوانهرۆژێک دێت کهبانگ وێژێک بانگ دهکات بۆ بارودۆخێکی زۆر ناخۆش و نالهبار
خُشَّعًا أَبْصَٰرُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ ٱلْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌۭ مُّنتَشِرٌۭ ﴿٧﴾
خوانهناسان چاویان شۆڕهو شهرمهزارن، لهناخی زهویهوه دێنه دهرهوه، ههروهک لێشیاوی کوللهی زۆر (ڕووکاری زهوی دادهپۆشن)
مُّهْطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ ۖ يَقُولُ ٱلْكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌۭ ﴿٨﴾
زۆر بهپهلهو بهشپرزهییهوه بهدهم بانگ هێشتی کۆکردنهوهیانهوه دهچن، کافرو خوانهناسان بهیهکتر دهڵێه: وا دیاره ئهمڕۆ ڕۆژێکی زۆر گران و سهخته
۞ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍۢ فَكَذَّبُواْ عَبْدَنَا وَقَالُواْ مَجْنُونٌۭ وَٱزْدُجِرَ ﴿٩﴾
پێش ئهمانیش قهومی نوح بروایان بهبهندهی بهڕێزی ئێمه نهکردو وتیان: شێته، زۆریش پیاههڵشاخان و دژایهتی کرا
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّى مَغْلُوبٌۭ فَٱنتَصِرْ ﴿١٠﴾
(ئهویش دوای (90) ساڵ هاناو هاواری بۆ پهروهردگاری بردو وتی: خوایه، بهڕاستی من شکستم خواردوهو سهرکهوتنم پێ ببهخشه
فَفَتَحْنَآ أَبْوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٍۢ مُّنْهَمِرٍۢ ﴿١١﴾
ئهوسا ئیتر ئێمه دهروازهکانی ئاسمانمان هاوڕێ لهگهڵ ئاوێکی خوڕدا کردوه
وَفَجَّرْنَا ٱلْأَرْضَ عُيُونًۭا فَٱلْتَقَى ٱلْمَآءُ عَلَىٰٓ أَمْرٍۢ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾
ههموو زهویشمان کرد بهکانیاو و ئاومان لێ ههڵقوڵاند، ئیتر ناوی ئاسمان و زهوی بهتهقدیرو ویستی خوا بهیهک گهیشتن، بهڕاستی بڕیاری لهسهر درابوو
وَحَمَلْنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَٰحٍۢ وَدُسُرٍۢ ﴿١٣﴾
ئهوسا نوح (عليه السلام)مان لهسهر چهند تهختهو بزمارێک ههڵگرت (مهبهست کهشتیهکهیه)
تَجْرِى بِأَعْيُنِنَا جَزَآءًۭ لِّمَن كَانَ كُفِرَ ﴿١٤﴾
لهژێر چاودێری خۆماندا (لهناو ئهو زریانه سامناکهدا) دههات و دهچوو، ئا بهو شێوهیه پاداشتی ئهو کهسهمان دایهوه کهبڕوای پێ نهکرا (واتهنوح)
وَلَقَد تَّرَكْنَٰهَآ ءَايَةًۭ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍۢ ﴿١٥﴾
بهڕاستی ئێمه ئهم بهسهرهاتهمان هێشتهوه بهبهڵگه بۆ ههموو نهوهکان... ئایا کهسێک ههیه کهپهندو ئامۆژگاری لێ وهربگرێت؟! 16. فَكَیْفَ كَانَ عَژَابِی وَنُژُرِ: سهرنج بدهن چۆن بوو سزاو تۆڵهو خهشم و قینی من لهو یاخی بووانه؟
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِى وَنُذُرِ ﴿١٦﴾
سهرنج بدهن چۆن بوو سزاو تۆڵهو خهشم و قینی من لهو یاخی بووانه؟
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا ٱلْقُرْءَانَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍۢ ﴿١٧﴾
بێگومان ئێمه قورئانمان ئاسان کردووهبۆ (خوێندنهوه و تێگهیشتن و) ئامۆژگاری وهرگرتن، جا ئایا کهسێک ههیه درکی حهقیقهت و ڕاستی بکات و پهندی وهرگرتبێت؟
كَذَّبَتْ عَادٌۭ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِى وَنُذُرِ ﴿١٨﴾
قهومی عادیش بروایان بهپێغهمبهرهکهیان نهکرد، جا سهرنج بدهو بزانهسزاو تۆڵهی ئێمه لهو یاخیبووانه چۆن بوو؟
إِنَّآ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًۭا صَرْصَرًۭا فِى يَوْمِ نَحْسٍۢ مُّسْتَمِرٍّۢ ﴿١٩﴾
بێگومان ئێمه بایهکی بهردهوامی توندو سهخت و ساردمان ههڵکرده سهریان لهرۆژگارێکی شومدا (یهک حهفتهی خایاند)
تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍۢ مُّنقَعِرٍۢ ﴿٢٠﴾
خهڵکی ههمووی لهبێخ دهرهێنا و لهپێی خستن و دانی بهزهویدا، ههروهکو قهدی دارخورمای کلۆرو ههڵکهنراو
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِى وَنُذُرِ ﴿٢١﴾
سهرنج بدهن چۆن بوو سزاو تۆڵهو خهشم و قینی من لهو یاخی بووانه؟
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا ٱلْقُرْءَانَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍۢ ﴿٢٢﴾
بێگومان ئێمه قورئانمان ئاسان کردووهبۆ (خوێندنهوه و تێگهیشتن و) ئامۆژگاری وهرگرتن، جا ئایا کهسێک ههیه دهرکی حهقیقهت و ڕاستی بکات و پهندی وهرگرتبێت؟
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ ﴿٢٣﴾
سمودیش ههموو بێدارکردنهوه و داچڵهکاندنێکیان بهدرۆزانی و بڕوایان پێی نهبوو
فَقَالُوٓاْ أَبَشَرًۭا مِّنَّا وَٰحِدًۭا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذًۭا لَّفِى ضَلَٰلٍۢ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾
جا وتیان: باشه، ڕهوایه، ئێمه شوێنی تاکهکهسێک بکهوین لهخۆمان؟! ئێمه ئهگهر بڕوا بهکهسێکی وا بکهین، ئهو کاتهئێمه بهڕاستی لهگومڕایی و شێتیداین؟!
أَءُلْقِىَ ٱلذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنۢ بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌۭ ﴿٢٥﴾
ئایا ڕاستهلهنێوان ئێمهدا وهحی و نیگا بۆ ئهو ڕهوانهکرابێت، نهخێر شتی وا نابێت، بهڵکو ئهو ههر کابرایهکی زۆر درۆزن و خۆپهرسته و حهز بهگهورهیی دهکات!!
سَيَعْلَمُونَ غَدًۭا مَّنِ ٱلْكَذَّابُ ٱلْأَشِرُ ﴿٢٦﴾
سبهی دهزانن و بۆیان دهردهکهوێت کهکێ درۆزن و خۆپهرست و خۆ بهگهورهزانه
إِنَّا مُرْسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتْنَةًۭ لَّهُمْ فَٱرْتَقِبْهُمْ وَٱصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾
بێگومان ئێمه ئهو وشترهی کهبیانوومان گرت، لهبهرد پهیدامان کرد، بهوهش تاقیمان کردنهوه، جا _ ئهی چالح _ چاودێریان بکه، بزانهچی دهکهن، خۆگرو ئارامگریش به (لهبهرامبهر کاروکردهوهی ناشرینیانهوه)
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ ٱلْمَآءَ قِسْمَةٌۢ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍۢ مُّحْتَضَرٌۭ ﴿٢٨﴾
ههواڵیشیان بدهرێ: کهئاوهکهبهشکراوه (ڕۆژێک بۆ ئهوان و ماڵاتهکهیان، ڕۆژێکیش بۆ وشترهکه) ئیتر لهرۆژی نۆبهی وشترهکهدا ههموو بهکارهێنانێکی ئاوهکهقهدهغهیه لهوان
فَنَادَوْاْ صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ ﴿٢٩﴾
(قهومی نالهبار لهتاقیکردنهوهکهدا سهرنهکهوتن و خۆیان بۆ نهگیرا لهبهرئهوه) بانگی زهلامێکی دڕیان کرد و هانیاندا بۆ سهربڕینی، ئهویش بێباکانه پهلاماری شمشێریداو سهری بڕی
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِى وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾
سهرنج بدهن چۆن بوو سزاو تۆڵهو خهشم و قینی من لهو یاخی بووانه؟
إِنَّآ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةًۭ وَٰحِدَةًۭ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾
ئهوسا ئێمهش بهیهک دهنگی بههێزی سامناک (دڵی ههموویانمان پچڕاند) و وهک گژوگیای وشک (کهکۆدهکرێتهوه و ژێر پێ دهکهوێت) لهناومان بردن
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا ٱلْقُرْءَانَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍۢ ﴿٣٢﴾
بێگومان ئێمه قورئانمان ئاسان کردووهبۆ (خوێندنهوه و تێگهیشتن و) ئامۆژگاری وهرگرتن، جا ئایا کهسێک ههیه دهرکی حهقیقهت و ڕاستی بکات و پهندی وهرگرتبێت؟
إِنَّآ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٍۢ ۖ نَّجَّيْنَٰهُم بِسَحَرٍۢ ﴿٣٤﴾
بێگومان ئێمه ئهوانیشمان بهرد باران کرد (ههروهها ژێرهو ژوریش کران)، جگهلهلوگ و خاوو خێزانی ئیمانداری کهلهبهرهبهیاندا ڕزگارمان کردن
نِّعْمَةًۭ مِّنْ عِندِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِى مَن شَكَرَ ﴿٣٥﴾
ئهو ڕزگار کردنهنازو نیعمهتێکی تایبهتی بوو لهلایهن ئێمهوه، جا ههر ئاوا پاداشتی کهسێک دهدهینهوه کهسوپاسگوزاری کردبێت
وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْاْ بِٱلنُّذُرِ ﴿٣٦﴾
بهڕاستی لوط پێشتر ئاگاداری کردین (ئهگهر بهردهوام بن لهسهر بهد ڕهوشتیان)، لهتۆڵهی توندوبههێزی ئێمه، کهچی گومانیان ههبوو لهو ئاگاداریه و بڕوایان پێی نهبوو
وَلَقَدْ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِۦ فَطَمَسْنَآ أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُواْ عَذَابِى وَنُذُرِ ﴿٣٧﴾
ئهوخهڵکه بهد ڕهوشته چاویان بڕیبووه میوانهکانی و (دهیانویست دهستدرێژیان بکهنهسهر)، ئێمهش چاومان کوێرکردن، بینایمان لێسهندنهوه، دهبچێژن سزاو سهرهنجامی هوشیارکردنهوهی من.
وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌۭ مُّسْتَقِرٌّۭ ﴿٣٨﴾
بێگومان سهر لهبهیانیهکی زوو سزای توندو بهئێش چوار دهوری گرتن و دایگرتن
فَذُوقُواْ عَذَابِى وَنُذُرِ ﴿٣٩﴾
ده بچێژن سزاو سهرهنجامی هوشیارکردنهوهی من (ئهی بهدڕهشت و ناپوختهکان)
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا ٱلْقُرْءَانَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍۢ ﴿٤٠﴾
بێگومان ئێمه قورئانمان ئاسان کردووهبۆ (خوێندنهوه و تێگهیشتن و) ئامۆژگاری وهرگرتن، جا ئایا کهسێک ههیه دهرکی حهقیقهت و ڕاستی بکات و پهندی وهرگرتبێت؟
وَلَقَدْ جَآءَ ءَالَ فِرْعَوْنَ ٱلنُّذُرُ ﴿٤١﴾
بێگومان بۆ فیرعهون و دهست و پێوهندیشی بێدارکهرهوهکان هاتن
كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَٰهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍۢ مُّقْتَدِرٍ ﴿٤٢﴾
بڕوایان بهههر ههموو نیشانه و بهڵگهکانی ئێمه نهکرد، ئهوسا ڕاپێچیمان کردن و لهناومان بردن ئهویش بهدهستی قودرهتی خوایهکی باڵادهست و بهتوانا
أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌۭ مِّنْ أُوْلَٰٓئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَآءَةٌۭ فِى ٱلزُّبُرِ ﴿٤٣﴾
باشه... ئایا کافرهکانی ئێوه ئازاترو چاکترن لهئا ئهوانهکهلهناومان بردن؟ یان پهیمانتان دراوهتێ لهنامهئاسمانیهکاندا کهتووشی ئهو بهڵایانه نابن کهباسکراون؟
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌۭ مُّنتَصِرٌۭ ﴿٤٤﴾
یان دهڵێن ئێمه ههموومان کۆین و سهرکهوتووین و شکست ناهێنین
سَيُهْزَمُ ٱلْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ ﴿٤٥﴾
له ئاییندهیهکی نزیکدا لهشکرو کۆمهڵیان شکست دههێنێت و ههڵدێن (لهغهزای بهدردا ئهو مژدهیه هاتهدی)
بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَٱلسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ ﴿٤٦﴾
جگهلهوهش قیامهت کاتی لێ پرسینهوهیانه، کهرۆژێکی زۆر سهختترو تاڵ تره
إِنَّ ٱلْمُجْرِمِينَ فِى ضَلَٰلٍۢ وَسُعُرٍۢ ﴿٤٧﴾
بهڕاستی تاوانبارو تاوانکاران لهگومڕایی و شێتیهکی زۆردا ڕۆچوون
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِى ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ ﴿٤٨﴾
ڕۆژێک دێت کهلهسهر ڕوویان ڕادهکێشرێن لهناو ئاگری دۆزهخدا، پێیان دهوترێت: دهبچێژن تاڵاوی دۆزهخ
إِنَّا كُلَّ شَىْءٍ خَلَقْنَٰهُ بِقَدَرٍۢ ﴿٤٩﴾
بێگومان ئێمه ههموو شتێکمان بهئهندازهو نهخشهی دیاریکراو دروست کردووه
وَمَآ أَمْرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٌۭ كَلَمْحٍۭ بِٱلْبَصَرِ ﴿٥٠﴾
فهرمانی ئێمه تهنها یهک وشهیه دهڵێین ببهدهستبهجێ دهبێت وهک چاو تروکاندنێک
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَآ أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍۢ ﴿٥١﴾
بێگومان ئێمه زۆر لهپێشینانی خوانهناسی وهک ئێوهمان لهناو بردوه، جا ئایا کهس ههیه دهرس و عیبرهت و پهندو ئامۆژگاری وهربگرێت
وَكُلُّ شَىْءٍۢ فَعَلُوهُ فِى ٱلزُّبُرِ ﴿٥٢﴾
ههرچی کارو کردهوهیهک کهئهنجامیان داوهله (لوح المحفوظ) و لهلای فریشته چاودێرهکان تۆمارکراوه
وَكُلُّ صَغِيرٍۢ وَكَبِيرٍۢ مُّسْتَطَرٌ ﴿٥٣﴾
ههرچی وردو درشت ههیه، لهکارو کردهوهیان نووسراوهو تۆمارکراوه
إِنَّ ٱلْمُتَّقِينَ فِى جَنَّٰتٍۢ وَنَهَرٍۢ ﴿٥٤﴾
بێگومان پارێزکاران و خواناسان لهناخ و ڕوبارو تاڤگهکاندا ژیانی پڕ لهبهختیاری و کامهرانی ههمیشهیی دهبهنهسهر