كوردی
سورة الشمس - عدد الآيات 15
وَٱلشَّمْسِ وَضُحَىٰهَا ﴿١﴾
سوێند به خۆر و تیشكی خۆراکه له سه‌ره‌تایی ڕۆژدا سه‌رهه‌ڵده‌دا).
وَٱلْقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا ﴿٢﴾
سوێند به مانگ، کاتێك به‌شوێنیدا دێت.
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا ﴿٣﴾
سوێند به ڕۆژ کاتێک که خۆر ده‌رده‌خات.
وَٱلَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰهَا ﴿٤﴾
سوێند به شه‌و که خۆر داده‌پۆشیت.
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا ﴿٥﴾
سوێند به ئاسمان و به‌و زاته به ده‌سه‌ڵاته‌ی دروستی کردووه.
وَٱلْأَرْضِ وَمَا طَحَىٰهَا ﴿٦﴾
سوێند به زه‌وی و به‌و زاته‌ی که به‌شێوه‌ی هێلکه‌یی دایناوه.
وَنَفْسٍۢ وَمَا سَوَّىٰهَا ﴿٧﴾
سوێند به ده‌روون و ئه‌و زاته‌ی که به ڕێک و پێکی به‌دیهێناوه.
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَىٰهَا ﴿٨﴾
جا توانای خراپه و چاکه و خوانه‌ناسی و خواناسی تێدا دابین کردووه.
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّىٰهَا ﴿٩﴾
(سوێند به‌وانه هه‌موو) به‌ڕاستی ئه‌و که‌سه سه‌رفرازه که نه‌فسی پاک و پوخته کردووه و ئیمان و ترسی خوای تیادا ڕواندووه.
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا ﴿١٠﴾
بێگومان نائومێد بوو ئه‌و که‌سه‌ی نه‌فسی خۆی ناپوخت کرد و ئاڵوده‌ی گوناهو تاوان و خراپه‌ی کرد.
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَىٰهَآ ﴿١١﴾
قه‌ومی ثمود به‌هۆی سه‌رکه‌شی و یاخی بوونیانه‌وه، بڕوایان به پێغه‌مبه‌ره‌که‌یان نه‌هێنا.
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشْقَىٰهَا ﴿١٢﴾
کاتێک شه‌قاوه و خوانه‌ناسترین که‌سیان خۆیی ڕاپسکاند (بۆ سه‌ربڕینی وشتره‌که).
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقْيَٰهَا ﴿١٣﴾
جا پێغه‌مبه‌ری خوا (صاڵح) پێی وتن: واز بهێنن له‌م وشتره که موعجیزه‌ی خوایه، مۆڵه‌تی بده‌ن له نۆره ئاوه‌که‌ی خۆیدا ئاو بخواته‌وه.
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمْ فَسَوَّىٰهَا ﴿١٤﴾
که‌چی بڕوایان به هه‌ره‌شه‌کانی نه‌کرد، ئینجا وشتره‌که‌یان سه‌ربڕی، ئه‌وسا ئیتر په‌روه‌ردگاریان وڵاتی کاولکردن و له‌گه‌ڵ زه‌ویدا ته‌ختی کرد به‌سه‌ریاندا و که‌سیان ڕزگاری نه‌بوو (به‌هۆی گوناهو تاوانیانه‌وه).
وَلَا يَخَافُ عُقْبَٰهَا ﴿١٥﴾
له کاتێکدا که خوای به‌ده‌سه‌ڵات له سه‌ره‌نجامی ئه‌و کاره‌یشی هه‌رگیز ناترسێت.