Sindhi
سورة النبأ - عدد الآيات 40
عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ ﴿١﴾
ڪھڙيءَ ڳالھ بابت ھڪ ٻئي کان پڇن ٿا.
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٢﴾
(ھائو!) ھڪڙي اھڙي وڏي واقعي بابت.
ٱلَّذِى هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾
جنھن (جي ٿيڻ) ۾ اُھي (پاڻ ۾) مختلف آھن.
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
ائين (سندن خيالن وانگر) نه آھي سگھوئي ڄاڻندا.
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾
وري (به چئون ٿا) ته ائين نه آھي سگھوئي ڄاڻندا.
أَلَمْ نَجْعَلِ ٱلْأَرْضَ مِهَٰدًۭا ﴿٦﴾
زمين کي وڇاڻو نه ڪيو اٿون ڇا؟
وَٱلْجِبَالَ أَوْتَادًۭا ﴿٧﴾
وَخَلَقْنَٰكُمْ أَزْوَٰجًۭا ﴿٨﴾
۽ اوھان کي جوڙو جوڙو (نر ۽ مادي) بڻايوسون.
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًۭا ﴿٩﴾
۽ اوھان جي ننڊ کي فرحت بڻايوسون.
وَجَعَلْنَا ٱلَّيْلَ لِبَاسًۭا ﴿١٠﴾
وَجَعَلْنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشًۭا ﴿١١﴾
۽ ڏينھن کي گذران (جو وقت) ڪيوسون.
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًۭا شِدَادًۭا ﴿١٢﴾
۽ اوھان جي مٿون ست مُحڪم (آسمان) بڻاياسون.
وَجَعَلْنَا سِرَاجًۭا وَهَّاجًۭا ﴿١٣﴾
۽ ھڪ چمڪندڙ ڏيئو (سج) بڻايوسون.
وَأَنزَلْنَا مِنَ ٱلْمُعْصِرَٰتِ مَآءًۭ ثَجَّاجًۭا ﴿١٤﴾
۽ ڪڪرن مان پلٽندڙ پاڻي وسايوسون.
لِّنُخْرِجَ بِهِۦ حَبًّۭا وَنَبَاتًۭا ﴿١٥﴾
ته اُن سان اَن ۽ سَلا ڄمايون.
وَجَنَّٰتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾
إِنَّ يَوْمَ ٱلْفَصْلِ كَانَ مِيقَٰتًۭا ﴿١٧﴾
بيشڪ فيصلي جو ڏينھن ھڪ مقرر مھل آھي.
يَوْمَ يُنفَخُ فِى ٱلصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًۭا ﴿١٨﴾
جنھن ڏينھن صُور ۾ ڦوڪبو ته اوھين ٽوليون ٽوليون ٿي ايندؤ.
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتْ أَبْوَٰبًۭا ﴿١٩﴾
۽ آسمان کولبو پوءِ دروازا ٿي پوندو.
وَسُيِّرَتِ ٱلْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾
۽ جبل ھلائبا پوءِ رُڃ وانگر ٿيندا.
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًۭا ﴿٢١﴾
بيشڪ دوزخ انتظار ڪڍڻ وارو آھي.
لِّلطَّٰغِينَ مَـَٔابًۭا ﴿٢٢﴾
جو ھٺيلن جو رھڻ جو ھنڌ آھي.
لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحْقَابًۭا ﴿٢٣﴾
منجھس ڪيئي ڊگھيون مُدتون رھندا.
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًۭا وَلَا شَرَابًا ﴿٢٤﴾
اُن ۾ نڪا ٿڌائي ۽ نڪا پيڻ جي شيءِ چکندا.
إِلَّا حَمِيمًۭا وَغَسَّاقًۭا ﴿٢٥﴾
جَزَآءًۭ وِفَاقًا ﴿٢٦﴾
(اھو سندن) پورو پورو بدلو آھي.
إِنَّهُمْ كَانُواْ لَا يَرْجُونَ حِسَابًۭا ﴿٢٧﴾
ڇوته اُھي حساب ڏيڻ جي اُميد نه رکندا ھوا.
وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابًۭا ﴿٢٨﴾
۽ اسان جي حُڪمن کي بلڪل ڪوڙ ڀائيندا ھوا.
وَكُلَّ شَىْءٍ أَحْصَيْنَٰهُ كِتَٰبًۭا ﴿٢٩﴾
۽ سڀ شيءِ کي لکي ڳڻي ڇڏيو اٿون.
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾
پوءِ (چئبن ته مزو) چکو جو عذاب کانسواءِ اوھان تي (ٻيو) ڪي (به) نه وڌائينداسون.
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾
بيشڪ پرھيزگارن لاءِ ڪاميابي آھي.
حَدَآئِقَ وَأَعْنَٰبًۭا ﴿٣٢﴾
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًۭا ﴿٣٣﴾
وَكَأْسًۭا دِهَاقًۭا ﴿٣٤﴾
۽ شراب جا ڇلڪندڙ پيالا (به).
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًۭا وَلَا كِذَّٰبًۭا ﴿٣٥﴾
اتي نڪا اجائي بڪ ۽ نڪو ڪوڙ ٻڌندا.
جَزَآءًۭ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًۭا ﴿٣٦﴾
(اھو پورو) بدلو تنھنجي پالڻھار کان (انعام) عطا ڪيل حساب روءِ آھي.
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ٱلرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًۭا ﴿٣٧﴾
جو آسمانن ۽ زمين جو ۽ جيڪي ٻنھي جي وچ ۾ آھي تن جو پالڻھار ٻاجھارو آھي اُن (جي ھيبت) کان ڪوبه ورندي ڏئي نه سگھندو.
يَوْمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلْمَلَٰٓئِكَةُ صَفًّۭا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًۭا ﴿٣٨﴾
جنھن ڏينھن روح ۽ (سڀئي) ملائڪ صفون ٻڌي بيھندا (تنھن ڏينھن) جنھن کي ٻاجھاري (الله) موڪل ڏني ھوندي ۽ پوري ڳالھ ڳالھائي ھوندائين تنھن کانسواءِ (ٻيو ڪي به) نه ڳالھائيندا.
ذَٰلِكَ ٱلْيَوْمُ ٱلْحَقُّ ۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا ﴿٣٩﴾
اِھو ڏينھن سچ پچ (ٿيڻو) آھي، تنھنڪري جيڪو گھري سو پنھنجي پالڻھار ڏانھن (پنھنجي) رھڻ جو ھنڌ ٺاھي.
إِنَّآ أَنذَرْنَٰكُمْ عَذَابًۭا قَرِيبًۭا يَوْمَ يَنظُرُ ٱلْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلْكَافِرُ يَٰلَيْتَنِى كُنتُ تُرَٰبًۢا ﴿٤٠﴾
بيشڪ اسان اوھان کي ويجھي عذاب (اچڻ) کان ڊيڄاري چڪاسون، جنھن ڏينھن آدمي اُھو ڏسندو جيڪي سندس ٻنھي ھٿن اڳي ڪري موڪليو ۽ ڪافر چوندو ته ھاءِ ارمان جيڪر آءٌ مٽي ھجان ھا.