Тоҷикӣ
Surah Al-Mutaffifin (Those Who Deal in Fraud) - Aya count 36
وَيْلٌۭ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿١﴾
ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكْتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾
онон, ки чун аз мардум кайл (паймона) меситонанд, онро пур мекунанд
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿٣﴾
ва чун барои мардум мепаймоянд ё бармекашанд, аз он кам мекунанд.
أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿٤﴾
Оё инҳо намедонанд, ки зинда мешаванд
يَوْمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٦﴾
Рӯзе, ки мардум ба пешгоҳи Парвардигори ҷаҳониён меистанд.
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلْفُجَّارِ لَفِى سِجِّينٍۢ ﴿٧﴾
Ҳаққо, ки албатта аъмоли бадкорон навишташуда дар сиҷҷин аст.
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا سِجِّينٌۭ ﴿٨﴾
Ту чӣ медонӣ, ки сиҷҷин чист?
وَيْلٌۭ يَوْمَئِذٍۢ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٠﴾
Дар он рӯз вой бар такзибкунандагон (дурӯғбарорандагон),
ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ ٱلدِّينِ ﴿١١﴾
онон, ки рӯзи ҷазоро дурӯғ меҳисобанд!
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾
Ва он рӯзро фақат аз ҳад гузарандаи гуноҳкор дурӯғ меҳисобад.
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٣﴾
Чун оёти Мо бар ӯ хонда шуд, гуфт: «Афсонаҳои пешиниён аст!»
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾
Ҳаққо, ки корҳое, ки карда буданд, бар дилҳошон (ғолиб шуда) занг бастааст.
كَلَّآ إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍۢ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿١٥﴾
Ҳаққо, ки дар он рӯз аз (дидори) Парвардигорашон маҳҷуб (маҳрум) бошанд.
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُواْ ٱلْجَحِيمِ ﴿١٦﴾
Пас онҳо ба ҷаҳаннам дароянд.
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِى كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ﴿١٧﴾
Ва онҳоро гӯянд: «Ин аст он чӣ дурӯғаш мешумурдед!»
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلْأَبْرَارِ لَفِى عِلِّيِّينَ ﴿١٨﴾
Ҳаққо, ки амалҳои некон дар иллийин мактуб аст.
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿١٩﴾
Ва ту чӣ медонӣ, ки иллийин чист?
كِتَٰبٌۭ مَّرْقُومٌۭ ﴿٢٠﴾
يَشْهَدُهُ ٱلْمُقَرَّبُونَ ﴿٢١﴾
Ки муқаррабони (наздикшудагони) Худо дар он менигаранд.
إِنَّ ٱلْأَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ ﴿٢٢﴾
Албатта некон дар неъматанд,
عَلَى ٱلْأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ﴿٢٣﴾
бар тахтҳо нишаста ва назора мекунанд.
تَعْرِفُ فِى وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ ٱلنَّعِيمِ ﴿٢٤﴾
Бар чеҳраҳошон таровати неъматро бишиносӣ.
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍۢ مَّخْتُومٍ ﴿٢٥﴾
Аз шаробе холис, ки бар сари он мӯҳр ниҳодаанд, сероб мешаванд.
خِتَٰمُهُۥ مِسْكٌۭ ۚ وَفِى ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ ٱلْمُتَنَٰفِسُونَ ﴿٢٦﴾
Мӯҳри он аз мушк аст ва пешдастӣ кунандагон дар он бар якдигар пешдастӣ кунанд,
وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسْنِيمٍ ﴿٢٧﴾
Омезаи он тасним аст, (яъне ботасним омехта)
عَيْنًۭا يَشْرَبُ بِهَا ٱلْمُقَرَّبُونَ ﴿٢٨﴾
чашмаест, ки муқаррабони (наздикони даргоҳи) Худо аз он меошоманд.
إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجْرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضْحَكُونَ ﴿٢٩﴾
Гуноҳкорон ба мӯъминон механдиданд
وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾
Ва чун бар онҳо мегузаштанд, ба чашму абрӯ ишора мекарданд (бо нияти масхара)
وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهْلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿٣١﴾
ва чун назди касонашон бозмегаштанд, шодмона бозмегаштанд.
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ﴿٣٢﴾
Ва чун ононро медиданд, мегуфтанд, ки инҳо гумроҳанд.
وَمَآ أُرْسِلُواْ عَلَيْهِمْ حَٰفِظِينَ ﴿٣٣﴾
Ва ҳол он ки ононро ба нигаҳбониву муҳофизати амалҳои мӯъминон нафиристода буданд.
فَٱلْيَوْمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿٣٤﴾
Ва имрӯз мӯъминон ба кофирон механданд,
عَلَى ٱلْأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ﴿٣٥﴾
бар тахтҳо такя задаанд ва менигаранд.
هَلْ ثُوِّبَ ٱلْكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾
Оё кофирон баробари амалҳояшон ҷазо ёфтаанд?