Ўзбек
Surah Abasa ( He frowned ) - Aya count 42
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ ﴿١﴾
Афтини буриштирди ва юз ўгирди.
أَن جَآءَهُ ٱلْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾
Кўзи кўр киши ҳузурига келганда.
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ ﴿٣﴾
Қаердан биласан, эҳтимол, у покланар.
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكْرَىٰٓ ﴿٤﴾
Ёки насиҳат олар ва мавъиза унга манфаат берар.
أَمَّا مَنِ ٱسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾
Аммо истиғно қилганга бўлса...
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
У покланмаса, сени ҳеч ким маломат қилмас.
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾
Аммо ҳузурингга шошилиб келган.
وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿٩﴾
Ва (Аллоҳдан) қўрққан ҳолда бўлгандан эса...
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
Бас, Сен ундан машғул бўласан.
كَلَّآ إِنَّهَا تَذْكِرَةٌۭ ﴿١١﴾
Йўқ! Албатта у(оят)лар эслатмадир.
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
Ким хоҳласа уни эслайдир.
فِى صُحُفٍۢ مُّكَرَّمَةٍۢ ﴿١٣﴾
Ҳурматланган саҳифалардадир.
مَّرْفُوعَةٍۢ مُّطَهَّرَةٍۭ ﴿١٤﴾
Олий қадардирлар, поклангандирлар.
بِأَيْدِى سَفَرَةٍۢ ﴿١٥﴾
Элчи(фаришта)лар қўлларидадир.
كِرَامٍۭ بَرَرَةٍۢ ﴿١٦﴾
Улар ҳурматланган ва ўта яхшидирлар.
قُتِلَ ٱلْإِنسَٰنُ مَآ أَكْفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
(Кофир) инсонга лаънат бўлсин, унинг кофирлиги қандоқ шиддатли бўлди.
مِنْ أَىِّ شَىْءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
Уни қайси нарсадан яратди?
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
Нутфадан яратди. Уни яратди ва унни ўлчовли қилди.
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
Сўнгра чиқиш йўлини осон қилди.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقْبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
Сўнгра ўлдирди ва қабрга киритди.
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
Сўнгра қачон хоҳласа, уни қайта тирилтиради.
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
Йўқ ундоқ эмас! У ўзига У зот қилган амрни бажармади.
فَلْيَنظُرِ ٱلْإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ ﴿٢٤﴾
Инсон ўз таомига назар солсин.
أَنَّا صَبَبْنَا ٱلْمَآءَ صَبًّۭا ﴿٢٥﴾
Албатта, Биз сувни роса қуйиб қўйдик.
ثُمَّ شَقَقْنَا ٱلْأَرْضَ شَقًّۭا ﴿٢٦﴾
Сўнгра ерни ўзига хос ёрдик.
فَأَنۢبَتْنَا فِيهَا حَبًّۭا ﴿٢٧﴾
Биз унда дон ўстириб қўйдик.
وَعِنَبًۭا وَقَضْبًۭا ﴿٢٨﴾
وَزَيْتُونًۭا وَنَخْلًۭا ﴿٢٩﴾
Ва зайтун ва хурмоларни ҳам.
وَحَدَآئِقَ غُلْبًۭا ﴿٣٠﴾
وَفَٰكِهَةًۭ وَأَبًّۭا ﴿٣١﴾
Ва меваларни ва ўт-ўланларни ҳам.
مَّتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٢﴾
Сизларга ва чорваларингизга манфаат бўлсин, деб.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ ﴿٣٣﴾
Вақтики қулоқларни кар қилувчи овоз келса.
يَوْمَ يَفِرُّ ٱلْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾
У кунда киши қочадир; ўз ака-укасидан.
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾
Ва хотини ва бола-чақасидан.
لِكُلِّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍۢ شَأْنٌۭ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾
У кунда улардан ҳар бир шахсни овора қилувчи ўз иши бор.
وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ مُّسْفِرَةٌۭ ﴿٣٨﴾
У кунда порлоқ чеҳралар бор.
ضَاحِكَةٌۭ مُّسْتَبْشِرَةٌۭ ﴿٣٩﴾
Улар кулгу билан тўла, етган хушхабардан хурсанд.
وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۭ ﴿٤٠﴾
У кунда ғубор босган чеҳралар бор.
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْكَفَرَةُ ٱلْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
Улар, ана ўшалар, кофирлар ва фожирлардир.